Newsletter 29 - wrzesień 2025r. | Politechnika Gdańska

Ja, nie chodzę na siłownię. Terapia dźwiękiem w jaskini lodowej i rytuały kakaowe brzmią imponująco, ale chyba wolałabym pojechać do Norwegii i poszukać zorzy polarnej. Najlepiej relaksuję się na łonie natury albo leżąc na podłodze ze słuchawkami na uszach, wsłuchana w muzykę skrzypiec. Nie potrzebuję markowych legginsów, drogich bluz ani dietetycznych koktajli. Wolę herbatę rumiankową z odrobiną miodu. To mój świat. To mój dobrostan.
 

Moja siostra odpoczywa, przemierzając górskie szlaki lub spacerując w szybkim tempie. Ja? Na łące, leżąc na kocu lub leżaku. Kto odpoczywa lepiej? Kto dba prawidłowo o swój dobrostan, a kto nie? Nie ma jednej odpowiedzi. Każda z nas znajduje swoją własną drogę – w zgodzie ze sobą i swoimi potrzebami.
 

I właśnie o to chodzi w wellbeing. To ma być Twoja droga, Twój styl. Nie chodzi o drogie wyjazdy, warsztaty ani odhaczanie kolejnych aktywności. Chodzi o to, żeby spojrzeć na swoje życie i nauczyć się kroczyć własną drogą – powoli, świadomie, z troską o siebie. To właśnie te małe, codzienne kamyczki układają się w całość, tworząc nasz dobrostan.
 

Współczesna psychologia pozytywna bada, jak czerpać satysfakcję i radość z życia. Martin Seligman, twórca tego nurtu, opisuje model PERMA, który wyróżnia pięć obszarów wspierających wellbeing [Seligman, 2011]:
 

• Pozytywne emocje – radość, wdzięczność, zachwyt nad codziennymi drobiazgami.
• Zaangażowanie – chwile, kiedy jesteśmy w pełni pochłonięci tym, co robimy i odczuwamy „flow”.
• Relacje – bliskie, wspierające więzi, które dają nam poczucie przynależności.
• Sens – poczucie celu i wartości w codziennych działaniach.
• Osiągnięcia – satysfakcja z realizacji małych i dużych celów, poczucie sprawczości.
   

Model PERMA pokazuje, że wellbeing to nie tylko odpoczynek, ale cała sieć małych działań, które razem tworzą równowagę w różnych wymiarach życia.
 

Podobną perspektywę przedstawia nam Corey Keyes w książce „Wyczerpani – jak odzyskać radość życia w świecie, który przytłacza” [Keyes, 2018], opisując pięć „witamin rozkwitu” – praktycznych wskazówek, które możemy odkrywać po swojemu:
 

1. Podążaj za ciekawością i rozwijaj się – ucz się czegoś nowego, odkrywaj pasje, poszerzaj horyzonty. Nawet małe kroki w nauce czy twórczości mają znaczenie.
2. Buduj ciepłe, oparte na zaufaniu relacje – bliskość z innymi daje poczucie bezpieczeństwa i energię do działania. Ważne, aby były one autentyczne, a nie wymuszone.
3. Miej życiowy cel i żyj nim – sens w codziennych działaniach pomaga przetrwać trudniejsze chwile i odnaleźć radość w małych rzeczach.
4. Baw się i ciesz się procesem – odkrywaj przyjemność w tym, co robisz, niezależnie od efektów. Chodzi o radość samego działania – w pracy, hobby, ruchu, sztuce.
5. Zbliż się do tego, co „boskie” – zadbaj o duchowość. Doceniaj spokój, tajemnicę życia, praktykuj wdzięczność, medytację, zanurzaj się w naturze czy sztuce. To nie religia, lecz głębia i refleksja nad tym, co dla Ciebie ważne.

Budowanie dobrostanu zaczyna się od uważności na siebie. Nie chodzi o modne zajęcia, drogie wyjazdy ani checklisty do odhaczania. Oczywiście – jeśli masz na to ochotę, korzystaj z nich, ale pamiętaj, że to nie jest konieczne. Warto jednak zatrzymać się i zapytać siebie: „Co naprawdę mnie regeneruje? Co sprawia, że czuję spokój albo przypływ energii?”. Odpowiedzi nie zawsze przychodzą od razu – czasem trzeba spróbować kilku rzeczy i obserwować, jak reaguje ciało i umysł. Samoświadomość rodzi się z małych kroków: zauważenia, że po rozmowie z przyjacielem czujemy lekkość, a po kolejnym maratonie obowiązkowych zajęć – zmęczenie.
 

Pomocne może być też zrobienie krótkiej analizy własnego dobrostanu w różnych sferach życia. Jak czuję się społecznie – czy mam bliskie, wspierające relacje? Jak wygląda moja emocjonalna równowaga – czy potrafię radzić sobie ze stresem, czy znajduję przestrzeń na radość i wdzięczność? Jak dbam o zdrowie – sen, odżywianie, ruch, odpoczynek? Co robię dla samorozwoju – czy uczę się nowych rzeczy, rozwijam pasje, daję sobie wyzwania, które mnie budują? I wreszcie – jak kształtuje się moja sfera duchowa – czy znajduję czas na refleksję, kontakt z naturą, medytację, ciszę lub praktyki, które nadają mojemu życiu głębszy sens?
 

Taka krótka refleksja nie jest testem ani listą zadań, lecz kompasem, który pozwala sprawdzić, gdzie w naszym życiu jest przestrzeń, a gdzie potrzebna jest zmiana. Wellbeing nie jest jedną ścieżką ani uniwersalną receptą. To powolny, świadomy spacer przez życie, uważne wybieranie małych kroków, które tworzą nasz dobrostan. Każdy z nas może odnaleźć własną drogę – w zgodzie ze sobą, swoimi potrzebami i rytmem życia.

Przypisy / Literatura:

Seligman, M. E. P. (2011). Flourish: A Visionary New Understanding of Happiness and Well-being. New York: Free Press.

Keyes, C. L. M. (2018). Wyczerpani – jak odzyskać radość życia w świecie, który przytłacza. Warszawa: Wydawnictwo Agora.

Autorka artykułu:

Anna Modrzejewska – Kierowniczka Centrum Współpracy Międzynarodowej, trenerka międzykulturowa oraz wkrótce absolwentka studiów podyplomowych na Akademii Leona Koźmińskiego w zakresie budowania organizacji opartej na dobrostanie pracowników. Prywatnie pasjonatka uczenia się przez całe życie, zafascynowana różnorodnością kultur i tym, co mimo odmienności je łączy. Marzy o własnym domku w Norwegii i spokojnych wieczorach spędzanych przy skandynawskich kryminałach.

Za nasze zdrowie odpowiada styl życia w około 50 %, geny w 20 %, środowisko w 20%, opieka medyczna w 10%.
 

Styl życia uważany jest za czynnik bardziej istotny dla zdrowia niż uwarunkowania biologiczne, środowiskowe, a także związane z działaniem systemu ochrony zdrowia.
 

Wiele elementów stylu życia, takich jak: sposób odżywiania, palenie tytoniu, picie alkoholu czy brak aktywności fizycznej stanowi potencjalne czynniki ryzyka zdrowotnego, które mogą w istotny sposób wpływać na częstość zachorowań i przebieg chorób, a w efekcie również na długość życia i lat przeżytych w zdrowiu.
 

Czy wiesz, że…

Według Światowej Organizacji Zdrowia styl życia w największym stopniu decyduje o możliwości zapobiegania nawet 30-50% zachorowań na raka. W kontekście zdrowia mówimy o tzw. prozdrowotnym stylu życia.
 

Prozdrowotny styl życia to wzory świadomych zachowań związanych ze zdrowiem, będących efektem wyborów dokonywanych przez ludzi na podstawie dostępnych, determinowanych ich sytuacją życiową alternatyw. Ważne z punktu widzenia dbania o własne zdrowie są: racjonalne odżywianie, aktywność fizyczna, badania profilaktyczne, wypoczynek i sen, równowaga między pracą i życiem, uczenie się, dobrostan psychologiczny, komfort termiczny.
 

Niniejszym artkułem rozpoczynamy udostępnianie cyklu informacji z poradnika stworzonego przez Centralny Instytut Ochrony Pracy, Narodowy Program Zdrowia oraz Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej.

Autor artykułu:
Dział Bezpieczeństwa, Higieny Pracy i Ochrony Przeciwpożarowej

Źródło:

Materiały z poradnika Centralnego Instytutu Ochrony Pracy, Narodowego Programu Zdrowia oraz Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej.

e.g.:
• After two weeks in Spain, it’s back to reality. / Po dwóch tygodniach w Hiszpanii czas wracać do rzeczywistości.
• Back to reality – the office is waiting! / Powrót do rzeczywistości – biuro czeka!
 

• Catch up on work /kætʃ ʌp ɒn wɜːrk/ – nadrobić zaległości

DEFINITION: To complete tasks or handle things that were missed during one’s absence. / Nadrabiać zaległości w pracy po nieobecności.

e.g.:
• After my holiday, I had to catch up on a lot of emails. / Po wakacjach musiałem nadrobić mnóstwo maili.
• She spent the whole morning catching up on work. / Spędziła cały poranek, nadrabiając zaległości w pracy.

Opracowanie i przygotowanie:
Centrum Współpracy Międzynarodowej